عليرغم تحول بزرگ علمى كه به فضل و نعمت الهى، در دانش پزشكى جديد پديد آمده است، باز هم بيماريهاى مزمن و صعب العلاجى وجود دارد كه علم جديد در قبال آنها براى درمان موفق، ناكام و ناتوان است مگر با اعضا و انساجى (بافت ها) كه در بدن انسان وجود دارد؛ مثل كبد، كليه، قرنيه و غيره. اين اعضا از اهداكنندگان، به بدن شخص بيمار پيوند زده مى شود يا در زمان حيات آنان، بعد از اطمينان از عدم ضرر به اهدا كننده و يا بعد از مرگ آنان يعنى از بدن شخص متوفا بعد از موافقه ولى او به طور طبيعى يا بعد از موافقه قبلى او در ضمن وصيت خود كه به داكتران اجازه مى دهد كه در صورت توقف نجات جان انسان ديگر به اين اعضا، اين پيوند را انجام دهند. البته مشروط به اين كه نجات او بدون اين پيوند امكان پذير نباشد. از آنجا كه مشروعيت اين نوع اعمال طبى، يعنى پيوند، هنوز هم با ابهام و پيچيدگى مواجه است، از جناب شما خواهشمندم لطف نموده در اين مورد توضيح دهيد. پاداش شما با خداوند باد.
جواب:
براى هر فردى جايز است كه هر عضوى از اعضاى غير رييسى خود را به بيمار اهدا كند. منظور از اين اعضا آن اعضايى است كه حيات انسان به آن ها توقف نداشته باشد. همچنين انتقال آن به ديگرى موجب زشت شدن و بدقواره شدن چهره و اندام او نشود.
همچنين براى هر شخصى شرعاً جايز است كه در مقابل فروش نداشته باشد. اگر حيات بيمار به انتقال و پيوند اعضا توقف داشته باشد، بر بيمار يا خانواده او است هرچند به گران ترين قيمت، براى نجات زندگى او اين اعضا را تهيه نمايند.