در جامعه اشخاص زيادى وجود دارند كه به فعاليت هاى مختلف پزشكى مى پردازند و آن را براى كسب مادى، يك شغل براى خود قرار مى دهند، در حالى كه آنان داكتر نيستند و به صورت اكادميك، درس پزشكى نخوانده و شهادت نامه اى ندارند كه به آنان انجام حرفه طب را اجازه دهد؛ بلكه تنها از طريق تجربه عملى چند ساله، پارهاى از اطلاعات را به دست آورده اند. بهترين مثال اين موضوع، اشخاصى هستند كه در اصطلاح مردم «شكسته بند» ياد ميشوند. اينان استخوان شكستگى و برخى از بيمارى هاى استخوان را درمان مى كنند، با اين كه در شرايط فعلى، دكتران متخصص استخوان و شكستگى در اكثر مناطق مسكونى وجود دارند. آيا چنين افرادى حق انجام چنين اعمالى (شكسته بندى) را دارند؟ آيا ضامن اعمال خود هستند؟ در حالت فوت بيمار در اثر اعمال آنان، آيا ديه بر آنان تعلق ميگيرد؟
پاسخ:
بلى براى آنان به اندازه آگاهى و تجربه اى كه دارند، جايز است نه بيشتر اما اگر خارج از حد آگاهى و تجربه خود كارى كنند كه به فوت مريض بينجامد، بر آنان ديه لازم است.